Sjors
Toen ik met mijn eerste kop koffie aan de rand van het terras stond te genieten van het prachtige uitzicht over de Middellandse Zee en de “baai” van Estepona, ging de telefoon. Het gaat te ver om te stellen, dat ik wist wie er belde, maar het verwonderde mij geen moment, dat het Sjors was.
“Tom, het is te erg! Ik heb een uur in een file gestaan in de stromende regen, mijn beste kracht heeft opgezegd, het nieuwe computerprogramma is weer gecrasht, we hebben een belangrijke pitch verloren, dus ik kan naar de 12e gaan en springen of naar jou toe komen…”
Een paar jaar geleden belde hij voor de eerste keer met een even dramatisch verhaal: het was al juni en hij “…had de zon dit jaar nog niet gezien…”
Een auto en appartement was zo geregeld en sindsdien komt hij 1 of 2 keer per jaar.
Wat ik het leukst vind aan Sjors is, dat hij op uiterst komische en zeer relativerende manier kan vertellen over wat er allemaal verkeerd gaat in zijn leven. Sjors is een ramp, maar wel een leuke ramp; door zijn spontane, ondoordachte acties, ontstaan er iedere dag nieuwe problemen.
Zoals bijvoorbeeld afgelopen zomer. Hoewel hij iedere keer dat hij er was had geroepen, dat als hij ooit iets ging kopen (…), ik hem daarbij zou moeten helpen, was hij spontaan binnen gelopen bij een van de makelaars in het dorp. Hij kreeg gelijk iets te zien, was onstuitbaar enthousiast, vergat te zeggen dat hij een eigen makelaar had, die hem zou bijstaan en had al bijna iets getekend.
Dat was al gelijk het eerste probleem: voor de makelaar in kwestie, was Sjors een zogenaamde “binnenloper”, dat was mooi; bij een eventuele verkoop, zou de makelaar met niemand zijn commisie –die hij van de verkoper ontvangt- behoeven te delen. Toen Sjors met mij aan kwam zetten, was die makelaar daar niet blij mee; ik heb mij nog nooit zo ongewenst gevoeld. Maar Sjors was gelukkig onverbiddelijk.
Dat bleek achteraf maar goed ook. Bij deze koop kwamen de meeste onregelmatigheden aan het licht, die ik ooit in één keer heb meegemaakt: de tuin stond niet in de “escritura” (titel van aankomst, oftewel de koopakte van de verkoper), een afbetaalde (oude) hypotheek bleek nooit doorgehaald, de verkoper was gescheiden, maar zijn scheidingsakte was nooit ingeschreven, zodat niet duidelijk was, of hij het appartement wel kon verkopen en tot overmaat van ramp, had hij een afdakje gebouwd, waar de Comunidad (vereniging van huiseigenaren) grote bezwaren tegen had (waar zelfs een rechtzaak voor was aangespannen).
Het heeft even geduurd, maar het is allemaal goed gekomen.
Zo te horen had hij er gisteren al willen zijn. “Vanavond half acht aan op Malaga”? Hij heeft nog net tijd om “Ja perfect”! te roepen.
|